หมดเวลาแล้ว

ผมจากเธอไปแล้ว

ผมพลาด

เคยคิดว่า การเลิกกัน ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น

แต่วันนี้ผมงัดเรื่องนี้ขึ้นมา บีบเธอ................บีบเพื่อที่จะให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม

แต่สุดท้ายผมก็คิดผิด ถนัด มันยิ่งทำให้เธอรู้สึกแย่ลงไปกว่าจากเดิมที่เป็นอยู่

ขอโทษสำหรับทุกอย่าง....

ต้อมรักต่ายเสมอนะ.....

ทำให้คิด....

แต่ก่อน ผมไม่เคยคิดว่า เธอจะขอสิ่งๆนี้กับผม.....

แต่เมื่อวาน เธอ ไม่เชิงขอหรอกนะ....เพียงแต่....เธอบ่นๆว่า อยากได้เฉยๆ

มันเป็นอะไรที่ผมไม่คิดเลยว่าสิ่งของสิ่งนี้ เธอจะอยากได้ในเวลานี้.....หรือมันถึงเวลาแล้ว เพียงแต่ผมยังไม่คิดเท่านั้นเอง....

รอนะ.....

ก็ยังสรุปไม่ได้....

คือ....ผมไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี...

ตอนนี้มันตื้อไปหมด.....

เธอกำลังทดสอบผม....หรือ ผมความอดทนกับอารมณ์ไม่พอ.....

ตอนนี้ต้องการ....แสงสว่างมากๆ.....ช่วยลูกด้วยเถิด......

ขอสรุป....

เมื่อคืนก่อน.....เธอสารภาพกับผมว่าเธอมีใจให้คนอื่น.....

อื่ม....ผมก็เป็นคนซึ่งก็คือ ทั้งโมโหทั้งเสียใจ.....แต่ก็อย่างว่าแหล่ะตัวเองก็เคยทำ....

เราคุยกันแรงมาก......

ผมให้เธอเลือก เธอเลือกไม่ได้ระหว่างผมและเค้า......มันทำให้ผมโมโหมากขึ้น.....

ตอนนั้นคิดว่า รักของเรามาถึงทางตันซะแล้ว......

เช้ามาผมก็โทรคุยกับเธอ.....

เธอเสียใจผมเองก็เสียใจ.......

ผมยื่นขอเสนอให้เธอต่างๆมากมาย.....จนได้ข้อสรุปออกมาว่า.....

เราต่างกลับไปทบทวนตัวเองอีกที.....

ให้เธอกลับไปเคลียร์ปัญหาของตัวเธอเองกับคนของเธอ

แล้วถ้าเธอพร้อมเมื่อไหร่.....ให้กลับมาหาผม.....

ผมจะรอ.......รออย่างมีความหวัง......

แต่บางทีการกลับมา มันก็ไม่ได้สรุปว่า จะเริ่มต้นคบกันอีกครั้ง เพราะมันเป็นเรื่องของอนาคต

การกลับมาของเธอ อาจจะเป็นการกลับมาพร้อมกับการจากไปในขณะเดียวกัน....(ซึ่งผมไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นเลย)

ต้อมจะรอต่ายนะ............

ดูแย่ๆ....

ดูเราไม่ค่อยจะลงรอยกันซักเท่าไหร่....สถานการณ์ทุกอย่าง สภาพแวดล้อม สภาพจิตใจ ของเราที่เป็นอยู่....

มันดูแย่ลง หรือผมคิดไปเอง...

เธอบอกว่าเธอเหมือนตกอยู่ในห้วง แห่งความรู้สึกดีๆ อยู่บางครั้งบางครา ..... ซึ่งความเป็นจริง ผม...ต้องยอมรับ...ให้ได้....


เหตุการณ์ ก็ได้ผ่านมาระยะหนึ่ง...แต่ดูเหมือนเธอ จะเปลี่ยนไป เป็นอีกคนหนึ่ง.... เพราะเหตุการณ์ในสิ่งที่ผมได้ทำ เป็น แรงส่งให้เธอ ต้องเปลี่ยนไป...


ผมคิดว่าบางทีคนเรา ต้องพร้อมสำหรับอะไรบางอย่างที่จะเกิดขึ้น ทั้งๆที่บางทีเราก็รู้ว่า มันจะต้องเกิดในไม่ช้าก็เร็ว หรืออาจจะไม่เกิดขึ้นก็ได้ สุดท้าย มันก็คือความจริง นะปัจจุบันนั้นๆที่เป็นอยู่


บางอย่างมันถูกกำหนดมาไว้แล้วจริงหรือ....หรือเรากำหนดอนาคตของเราที่แน่นอนได้...

อาจจะเป็นเพียงแต่ แนวโน้ม เปรียบเหมือนกับว่า หอเอนปิซ่า ที่เอียง มีแนวโน้มว่าจะล้ม แต่ก็ยังไม่ล้มเพราะเค้าดูแลกันไ่ม่ให้ล้ม


ก็ไม่ได้ต่างอะไรกับความรักสองเรา แต่ดูเหมือนตอนนี้ผมจะอยู่เฉยๆ ไม่ทำอะไรเลยให้มันดีขึ้นมา....คงเป็นความผิดตัวผมสินะ


ทำไรได้บ้าง....นอกจากอยู่เฉยๆ

รีบเกินไป....

วันนี้ เป็นครั้งที่ 2 ที่ผม ตะคอกเสียงใส่เธอ

เธอคงเสียใจมาก (ผมเองก็ไม่แพ้เธอเหมือนกัน)

กลั้นไม่ไหว ไม่ใช่ผู้ชายซะแล้วผม..... พฤติกรรมและการกระทำที่ผมได้ทำกับเธอ

มันเลวซะยิ่งกว่า กับสิ่งที่เธอทำกับผมแค่นี้เอง (แค่เธอต้องการโลกส่วนตัวมากขึ้น)

จริงๆเธอก็ไม่ได้ทำอะไรผมเลย..... ผมทำตัวผมเองทั้งนั้น จนบางที เธออาจจะไปจากผมจริงๆก็ได้

เพราะ เธอทนผมไม่ได้แล้ว.....(ผมคิดว่างั้น) ถ้าถึงเวลานั้นผมคงเสียใจจริงๆ

เพราะผมคิดมาเสมอว่า ไม่มีใครทนผมได้เลยนอกจากเธอ

แต่ธรรมชาติของคนก็คือ กาลเวลาเปลี่ยนคนก็เปลี่ยนนิสัยก็เปลี่ยน

เธอเข้มแข็งขึ้น แต่ผมกลับอ่อนแอลง

ผมอารมณ์ร้อนเหมือนตอนเด็กๆอีกแล้ว ผมคิดว่านิสัยแบบนี้ มันหมดไปจากตัวผมแล้ว แต่ก็กลับมาจนทำให้คนที่ผมรักต้องเสียใจ

ผมเองก็เสียใจ

ผมไม่รู้ว่าผมจะทำยังไงต่อ .......

ผมเสียใจ ผมเสียใจ และ ผมเสียใจ.....